1 november mijlpaal: top van de eerste quiltlessen af!

Op 1 november 2014 was de top af, waarmee ik dit blog begon... Helemaal met de hand, zelfs de cornerstones en de sashings. Wat een monnikenwerk was dat. Dat doe ik in het vervolg toch echt liever met de naaimachine.

Hier ligt hij op de keukentafel, waar ik hem inmiddels op gedubbeld heb, maar daar heb ik geen foto's van. Het was al erg zwaar werk, zittend in de trippelstoel, met grote lappen slepen. De achterkant is een half dekbedovertrek van Ikea, wit met blauw toile poppetjes, uit de graaibak omdat er geen sloop meer bij was. Het is vrij los geweven, wat volgens mij een voordeel is bij het doorpitten. Gewone dekbedstoffen zijn vaster geweven en daardoor prikt dat zwaarder.

Hier nog een keertje tegen het licht, met lieftallige assistentie van Bas. Het hartje erboven berust puur op toeval, maar vind ik wel heel grappig. Onderbewust... Nog een grapje: toen ik aan de kindjes vroeg voor wie deze quilt nu moest worden, zeiden ze dat dit wel echte mamakleuren waren en dus wordt dit een echte mamaquilt.

Lavendelzakje kerst eigen ontwerp

Omdat ik de lavendelzakjes van Farmyard zo leuk vond, ging ik kijken naar restjes stof waarmee ik een kerstversie kon maken. Gelukt! Ik had ook nog belletjes voor aan het touwtje van een eerdere Fonkeldag en een houten knoop van Memories die er perfect op paste.

De voorkant met een graaiend handje van Martin.

De achterkant. Rood op mijn rode tafelkleed is niet helemaal handig, zie ik nu.

De binnenkant vind ik net zo mooi. Die zit ook van allerlei restjes in elkaar, maar daar zie je, als het gevuld is, helemaal niets van.

Rokje voor Amia

Omdat het kouder werd en ik vond dat ze een zelfgemaakte rok mocht. Op Pinterest kwam ik tegen dat gequilte rokjes mode zijn. Dat kon ik ook. Binnenzijde in de fleece, dus eigenlijk maar twee lagen.

Ze is er alweer uitgegroeid, want het rekt natuurlijk niet.

Inhalen van blogposts

Lang geleden, in oktober, heb ik enthousiast meerdere blogposts geschreven. Daarna nam het leven van alledag weer meer tijd en energie om nog iets extra te doen. Dat is jammer, want ik vind het terugkijken op wat ik gedaan heb wel leuk om te doen. Daarom weer een fris en fruitig goed begin. Van de voornemens per 1 januari ben ik niet zo, maar wel van iedere dag is weer een nieuwe dag.

Ergens in oktober was Amia nog maar een beginnend etertje. Dat doen we volgens Rapley en dus met prachtige fotomogelijkheden. Neem nou spinazie....

Het was een feestje!