Smartphonecover in leer

Voor Irene moest er nog een hoesje komen voor haar nieuwe smartphone. Die kreeg ze voor haar verjaardag om eraan te wennen. Ze vindt bellen nog afschuwelijk. Incourante maat, 5" scherm,  geen merk etc. Zelf iets maken dus. Het werd uiteindelijk leer, twee oranje stukjes van een stalenboek. De gaatjestang heb ik weer eens gebruikt en verder de hamer en een nijptang voor het bevestigen van de rvs drukknoop. De nijptang was omdat er iets mis ging bij het erin tikken van de helft van de knoop. 

De voorkant, met telefoon erin.

De achterkant, van lichter leer, met wat vouwen erin.

De phone naast het tasje. Er is nog plaats voor gaten om een koord voor rond haar nek te bevestigen, maar eigenlijk wil ik dat niet. Ik houd wel van simpel. De drukknoop houdt de boel goed op zijn plek. De binnenkant is zacht, geruwd, leer. De leren veter waarmee ik heb genaaid zou het wel een tijd moeten houden.

De traktatie, de laatste, want volgend jaar zit ze op middelbaar onderwijs, was pizza. Op haar verzoek  harten, met paprika en kaas, met tomaat en kaas, met ham en ananas en kaas, met paprika en champignons en kaas. Er was gelukkig voor iedereen wat te vinden, ondanks voorkeuren en verboden. Daar ben ik trots op. De meesten wilden er wel nog eentje. Aantekening voor Simon in januari: eentje met alleen maar salami voor Inez en even allergien nagaan. Uit een batch waar ik normaal twee bakplaten mee vul, kreeg ik er ruim 40. Amia was een grote hulp. Geen foto, ik had het een beetje te druk met het doen en controle houden. Van de affe traktatie heb ik nog een foto op het grote toestel staan.

Halloweenrok met lichtjes van Pinterest

Gisteren had Irene een prachtavond met haar vriendinnetjes. Ze had een rok aan, die ik af had de seconde dat ze aanbelden.... Er zitten kerstlampjes op en in een verborgen zak zaten de batterijen en de aanuitschakelaars. Dit is de verwijzing naar de blogpagina waar de lichtjes werden uitgelegd, maar ik deed het toch weer anders... http://www.sewchibi.com/2014/01/seasonal-sewing-series-hikari-light.html 

De onderrok is van die glibberige roze voeringstof. Daar zit aan de binnenkant een zakje op. De bovenrok is tule, alle tule die ik nog overhad van haar 5e verjaardagsfeestje in balletstijl, ik schat zo'n 5 meter. De lampjes van de Hema, 2 snoeren, heb ik aan de tule vastgezet met miniwasknijpertjes die voor het ophangen van kaarten gebruikt worden. Het kan er dus ook weer af en dan heb je gewoon een prachtige rok om in te dansen.

De dames voor vertrek.

Traktatie Martin

Deze week was er een blog van http://www.leesvoer.net/traktatie/ over uit de hand gelopen traktaties. Te veel, te ongezond. Daarom zet ik hier de traktatie voor Martin die morgen jarig is. Eerder heb ik dat als gewoon huishoudelijk werk beschouwd, maar het blijkt een vorm van zelfexpressie te zijn. 

Het begint met vragen wat de jarige wil. Hij wilde eerst Bob de bouwertaart, een iets minder haalbaar concept. Vervolgens kwam hij zelf met appels. Heel knap! Daar heb ik de spekjes, een favoriet van Martin, bij bedacht en toen nog een rondje Google erop losgelaten. Daar heb ik dan weer mijn variant van gemaakt, want plakken met glazuur leek me niks. De spek en het blaadje zitten met 1 cocktailprikker vast in de appel. Door lange spekken in 3 te knippen kon ik het snoetje op het snijvlak  plakken zonder extra kleefstof. Het makkelijkst was eerst het blad aan het prikkertje, dat in de appel en daarna de van gezicht voorziene spek erop spiesen. Ik heb iets te weinig ruimte voor de tekst, de spek dekt Hoera wat af.

Het resultaat:

En dat dan in totaal 40 keer, verdeeld over twee kistjes. Tegen het butsen zitten er papieren servetten tussen de rijen en op de bodem en wanden.

Vervolgens kun je natuurlijk de discussie aan met @musjes of dit niet te veel e-nummers (spekjes) en te onaantrekkelijk voor kleuters (appels) is, maar ik heb mijn best gedaan ;-). De snoetjes en de blaadjes heb ik op de pc gemaakt in Paint, meer basic kun je niet hebben. En daarna heb ik gisteravond me bijna de blaren geknipt om ze klaar te hebben voor vandaag de assemblage. Martin heeft een snoetje mee naar bed genomen, dus ik denk dat hij ze leuk vindt.

1 november mijlpaal: top van de eerste quiltlessen af!

Op 1 november 2014 was de top af, waarmee ik dit blog begon... Helemaal met de hand, zelfs de cornerstones en de sashings. Wat een monnikenwerk was dat. Dat doe ik in het vervolg toch echt liever met de naaimachine.

Hier ligt hij op de keukentafel, waar ik hem inmiddels op gedubbeld heb, maar daar heb ik geen foto's van. Het was al erg zwaar werk, zittend in de trippelstoel, met grote lappen slepen. De achterkant is een half dekbedovertrek van Ikea, wit met blauw toile poppetjes, uit de graaibak omdat er geen sloop meer bij was. Het is vrij los geweven, wat volgens mij een voordeel is bij het doorpitten. Gewone dekbedstoffen zijn vaster geweven en daardoor prikt dat zwaarder.

Hier nog een keertje tegen het licht, met lieftallige assistentie van Bas. Het hartje erboven berust puur op toeval, maar vind ik wel heel grappig. Onderbewust... Nog een grapje: toen ik aan de kindjes vroeg voor wie deze quilt nu moest worden, zeiden ze dat dit wel echte mamakleuren waren en dus wordt dit een echte mamaquilt.

Lavendelzakje kerst eigen ontwerp

Omdat ik de lavendelzakjes van Farmyard zo leuk vond, ging ik kijken naar restjes stof waarmee ik een kerstversie kon maken. Gelukt! Ik had ook nog belletjes voor aan het touwtje van een eerdere Fonkeldag en een houten knoop van Memories die er perfect op paste.

De voorkant met een graaiend handje van Martin.

De achterkant. Rood op mijn rode tafelkleed is niet helemaal handig, zie ik nu.

De binnenkant vind ik net zo mooi. Die zit ook van allerlei restjes in elkaar, maar daar zie je, als het gevuld is, helemaal niets van.

Rokje voor Amia

Omdat het kouder werd en ik vond dat ze een zelfgemaakte rok mocht. Op Pinterest kwam ik tegen dat gequilte rokjes mode zijn. Dat kon ik ook. Binnenzijde in de fleece, dus eigenlijk maar twee lagen.

Ze is er alweer uitgegroeid, want het rekt natuurlijk niet.

Inhalen van blogposts

Lang geleden, in oktober, heb ik enthousiast meerdere blogposts geschreven. Daarna nam het leven van alledag weer meer tijd en energie om nog iets extra te doen. Dat is jammer, want ik vind het terugkijken op wat ik gedaan heb wel leuk om te doen. Daarom weer een fris en fruitig goed begin. Van de voornemens per 1 januari ben ik niet zo, maar wel van iedere dag is weer een nieuwe dag.

Ergens in oktober was Amia nog maar een beginnend etertje. Dat doen we volgens Rapley en dus met prachtige fotomogelijkheden. Neem nou spinazie....

Het was een feestje!