Vandaag buiten in de zon gelopen!

Donderdag ben ik voor het eerst naar buiten geweest met Amia. Toen waaide het flink en we vonden het allebei best een eind naar de brievenbus. Vandaag was het heel mooi weer en zijn we even gaan kijken bij de nieuwe volkstuintjes, die in het weiland vlakbij worden aangelegd. Een paar buren ons mooie meisje kunnen showen, de groten lekker buiten laten spelen en Martin heeft zelfs twee tellen hand in hand met ons gelopen. Wat was dat heerlijk.

Deze foto's heeft Suzan vrijdag gemaakt toen ze op kraamvisite kwam. De kleine dame zit iedere dag wel een tijdje in een draagdoek. Ik ben het nog niet verleerd.

Wat een liefje, met van die kleine zachte geluidjes en een fronsje in haar voorhoofd. Ze is veel rustiger nu ze uit de buik is dan erin.

Zo ligt ze nu op mijn schoot, voldaan na goed bij mama drinken, de borstvoeding is sinds zondag goed op gang. Ik vond het best even spannend om het bijvoeden te stoppen, maar ze dronk zo mooi bij mij dat het ook jammer was geweest om het geleidelijker te doen. We hebben haar heel vaak aangelegd en huid op huid contact gemaakt en dat hielp.

Amia is geboren!

Na een zware en traumatische bevalling is zondag 16 maart onze geliefde dochter Amia geboren. Moeder en kind waren beiden ziek en moesten aan de antibiotica infusen. Later moest Amia ook nog onder de blauwe lamp vanwege geelzien. Sinds donderdagmiddag zijn we weer thuis en mochten we eindelijk aan de kraamtijd beginnen. Het lijkt erop dat, hoewel mijn lijf eerst niet genoeg had voor haar, de borstvoeding nu op gang begint te komen. Vanaf dat we thuis waren hebben we bij kunnen voeden met moedermelk van Vera, die ik daarvoor oneindig dankbaar ben. Amia is prachtig en pakt haar leven na haar moeilijke start goed op. Eerst mama en de rest komt later.

Er is nog geen kraambezoek geweest. Alleen de opa en oma's die voor de groten hebben gezorgd alle tijd dat wij in het ziekenhuis waren, in totaal 10 dagen, hebben haar heel even gezien. Dat komt nog wel. Ik geniet op dit moment van mijn kind aan de borst en van de relatieve rust van weer thuis zijn. De quilt was mee naar het ziekenhuis en heeft de couveusesuite van Amia wat opgevrolijkt.

Pipstoffen voor een babyquilt

De quilt voor Siminie ( werknaam kind in buik) is klaar. Het is het eerste kind waarvoor de quilt er eerder is dan zijzelf. Dat komt omdat ik er vorig jaar al aan begonnen was, tijdens de zwangerschap die een miskraam zou worden. Toch staat de titel nog steeds: quilt voor mijn laatste kindje, al moesten we er wel veel langer op wachten dan gehoopt. In totaal 3 miskramen voor deze zwangerschap. Het heeft dan ook een hele tijd stilgelegen, want afmaken voor een ander zag ik niet zitten. Daarvoor zitten er te persoonlijke stofjes in. Zoals een rode stipjesblouse van mij en lichtblauwe overhemdstof van Bas. Het is met de hand doorgepit in the ditch. Dat doe ik niet meer: het resultaat zie je niet. Dan was de rand met de hartjes veel leuker om te doen.

De achterkant is een blauwe sterretjesstof van Karteris waar ik dol op ben, het gaat bijna naar lavendel toe. De rand is een rode stipjesstof van Eline's huis, die ik mezelf voor Sint had ingepakt. De tussenvulling was Luna batting, 80/20, ongelooflijke piltroep. Het was de rest van de quilt van Tante Jeanne en toen was het ook al zo'n drama. Nooit meer kopen, die rommel.

Ik zal ook niet snel voor een ander kind een disappearing nine-patch maken. De techniek was leuk om te doen, maar de naam voelt toch akelig. Nu alleen het label er nog op, maar daar moet de naam op komen en die wil ik nog niet zichtbaar hebben. Ik heb hem op de afgelopen Bee in Elden geshowd en daarna heeft Bas hem voor me gewassen. Hij is recht, maar heeft scheef gehangen aan de waslijn. 

Ik twijfel nog of ik in de grotere vierkanten ook hartjes zal zetten, maar ik heb voorlopig genoeg ander werk. Ze mag komen en dan kan ze erop liggen of eronder.

Nuttige handwerken aka handdoeken en washandjes

Af en toe moet er ook wat nuttigs gemaakt worden, dingen die slijten, stoffen die in de weg liggen opmaken (badstof, wat een rommel geeft dat!) dus dat heb ik van de week gedaan. Ik heb van lappen die ik nog had, handdoeken en washandjes gemaakt. 1 lap was van een oude badjas van Bas, versleten op sommige stukken, andere nog prima. 1 lap heb ik van Hetty, een mede-quiltster gekregen, eigenlijk om leuke dingen mee te doen, maar dat kwam er maar niet van en 1 lap waarvan ik niet eens goed weet waar hij vandaan komt, misschien ook van Hetty. Van de overschotjes washandjes, niet te groot want dan vallen ze maar van de handen. De randjes eromheen zijn van een rest geel geruite katoen, een stofje waar ik een jurk van heb gemaakt en een ooit bij de kringloop gekocht oranje biaisband, maar dat werkte minder lekker. Verder heeft Bas de lockmachine voor me tevoorschijn gehaald, want dat lukt me natuurlijk niet. Hij stond nog goed ingeregen met gewoon wit garen, gelukkig. Hier zijn foto's van het eindresultaat.

Overal zitten keurige ophanglussen van keperband aan.

En dat ruimde weer wat op in mijn stoffenbakken en dat was hard nodig, want ik heb mijn nesteldrang een beetje via stoffen bestellen op internet uitgeleefd...

Doorpitten

Toen mijn mama hier was om mij en Martin te babysitten heb ik haar meteen de top van Although my house laten zien en gevraagd wat ze erachter wilde. Ze koos voor geen vulling, maar alleen ongebleekte katoen als achterkant zodat het vlak blijft als tafelkleed. Die heb ik toen op tafel erop geregen en nu ben ik aan het doorpitten, met crèmekleurig garen wat ik op de Fonkeldag heb gewonnen. Het werkt prima, ik kan mooie kleine steekjes maken, maar er is weinig ruimte voor foutjes.

Hier zit het in het plastic quiltraampje. Dat weegt het minste en kan ik in bed, waar ik nu zit te blazen en puffen, gebruiken. De quiltstandaard staat beneden en de ring die erbij hoort is van hout en behoorlijk zwaar om op schoot te hebben met een stuiterend kind in je buik. Ze ligt nog altijd overdwars, wel telkens anders overdwars en heel soms een beetje schuin, maar dan wel met haar hoofd boven. Niet handig, als je vanaf morgen thuis zou mogen bevallen, want zo krijg ik haar er niet uit natuurlijk. En pijnlijk, alsof iemand door de basketbal, die ik heb ingeslikt, aan het schoppen is. Nog even doorzetten. De naamslinger, traditie hier in huis, is ook nog niet klaar. De lapjes liggen er wel voor, maar beneden.

Brandweerman

Voor de carnaval op de peuterspeelzaal heb ik voor Martin een brandweerman gemaakt. Het was een beetje ingewikkeld omdat de kleinste maat in de Knippie 104 was en Martin nog ruim zit in 98. Ik heb een ander patroon gebruikt voor een blouse, zonder overslag, dus die moest ik erbij tekenen en ook een andere broek, maar wel met enorme zakken erop zoals bij de brandweer. Verder krijgt hij natuurlijk geen dubbele rij knopen open of dicht, dus moest het sluiten met klittenband zonder dat je daar veel van ziet, met een soort dubbel voorpand. Het is gelukt. Hier is een foto.

De helm had hij al. Vorig jaar met zijn verjaardag kreeg hij een klassieke brandweerloopauto met helm van ons. Inmiddels is hij verslingerd aan Brandweerman Sam, dus dat komt goed uit.

Deze foto is van vorig jaar, hij is flink gegroeid. Gisteren hebben we voor alledrie nieuwe schoenen gehaald. Maten 35, 33 en 26. Allemaal weer een maat groter.