Nuttige handwerken aka handdoeken en washandjes

Af en toe moet er ook wat nuttigs gemaakt worden, dingen die slijten, stoffen die in de weg liggen opmaken (badstof, wat een rommel geeft dat!) dus dat heb ik van de week gedaan. Ik heb van lappen die ik nog had, handdoeken en washandjes gemaakt. 1 lap was van een oude badjas van Bas, versleten op sommige stukken, andere nog prima. 1 lap heb ik van Hetty, een mede-quiltster gekregen, eigenlijk om leuke dingen mee te doen, maar dat kwam er maar niet van en 1 lap waarvan ik niet eens goed weet waar hij vandaan komt, misschien ook van Hetty. Van de overschotjes washandjes, niet te groot want dan vallen ze maar van de handen. De randjes eromheen zijn van een rest geel geruite katoen, een stofje waar ik een jurk van heb gemaakt en een ooit bij de kringloop gekocht oranje biaisband, maar dat werkte minder lekker. Verder heeft Bas de lockmachine voor me tevoorschijn gehaald, want dat lukt me natuurlijk niet. Hij stond nog goed ingeregen met gewoon wit garen, gelukkig. Hier zijn foto's van het eindresultaat.

Overal zitten keurige ophanglussen van keperband aan.

En dat ruimde weer wat op in mijn stoffenbakken en dat was hard nodig, want ik heb mijn nesteldrang een beetje via stoffen bestellen op internet uitgeleefd...

Doorpitten

Toen mijn mama hier was om mij en Martin te babysitten heb ik haar meteen de top van Although my house laten zien en gevraagd wat ze erachter wilde. Ze koos voor geen vulling, maar alleen ongebleekte katoen als achterkant zodat het vlak blijft als tafelkleed. Die heb ik toen op tafel erop geregen en nu ben ik aan het doorpitten, met crèmekleurig garen wat ik op de Fonkeldag heb gewonnen. Het werkt prima, ik kan mooie kleine steekjes maken, maar er is weinig ruimte voor foutjes.

Hier zit het in het plastic quiltraampje. Dat weegt het minste en kan ik in bed, waar ik nu zit te blazen en puffen, gebruiken. De quiltstandaard staat beneden en de ring die erbij hoort is van hout en behoorlijk zwaar om op schoot te hebben met een stuiterend kind in je buik. Ze ligt nog altijd overdwars, wel telkens anders overdwars en heel soms een beetje schuin, maar dan wel met haar hoofd boven. Niet handig, als je vanaf morgen thuis zou mogen bevallen, want zo krijg ik haar er niet uit natuurlijk. En pijnlijk, alsof iemand door de basketbal, die ik heb ingeslikt, aan het schoppen is. Nog even doorzetten. De naamslinger, traditie hier in huis, is ook nog niet klaar. De lapjes liggen er wel voor, maar beneden.

Brandweerman

Voor de carnaval op de peuterspeelzaal heb ik voor Martin een brandweerman gemaakt. Het was een beetje ingewikkeld omdat de kleinste maat in de Knippie 104 was en Martin nog ruim zit in 98. Ik heb een ander patroon gebruikt voor een blouse, zonder overslag, dus die moest ik erbij tekenen en ook een andere broek, maar wel met enorme zakken erop zoals bij de brandweer. Verder krijgt hij natuurlijk geen dubbele rij knopen open of dicht, dus moest het sluiten met klittenband zonder dat je daar veel van ziet, met een soort dubbel voorpand. Het is gelukt. Hier is een foto.

De helm had hij al. Vorig jaar met zijn verjaardag kreeg hij een klassieke brandweerloopauto met helm van ons. Inmiddels is hij verslingerd aan Brandweerman Sam, dus dat komt goed uit.

Deze foto is van vorig jaar, hij is flink gegroeid. Gisteren hebben we voor alledrie nieuwe schoenen gehaald. Maten 35, 33 en 26. Allemaal weer een maat groter.

Although my house...

Donderdag heb ik de top van mijn mama's tafelkleed in elkaar gezet. Het ging allemaal heel voorspoedig totdat ik hem trots ophing voor een foto. Ik zag het niet eens zelf, te lang te dicht erop gezeten, maar Simon spotte het wel. Is dat het grapje mama? De boekenplank op zijn kop is wel een echte puinhoop. En bedankt, jongen, nee dat moet ik uithalen en er omgekeerd weer inzetten. Dat heb ik toen 's avonds meteen maar gedaan. Daarna heb ik nog geen foto gemaakt. Misschien lukt dat vandaag, de zo'n schijnt stralend.

Straks komt mama en dan mag ze zeggen of ze alleen een achterkant of ook nog een tussenlaagje wil, dan kan het gedubbeld worden. Vrijdag heb ik de ster gedubbeld met rijggaren. Er zaten al veiligheidsspelden in, maar dat werkt niet lekker met een ring. Ik had bij de H.E.M.A. een rond naald gekocht en dat werkt als een tierelier, heel snel. Ik had niet gedacht dat ik met mijn dikke buik zoiets nog zou kunnen, maar zittend aan tafel ging het prima. Weer wat van het lijstje af.

Stitcherie en oud borduurwerk

Een van de handkarweitjes die in de planning zitten is een patroon van Ellie's Quiltplace. 

Ik kocht het vorig jaar al, met het idee het af te maken voor mijn mama's verjaardag 13 maart 2013. Ik had 1 probleempje, ik had nog nooit Stitcherie gedaan en dacht dat het zoiets als borduren was. Toch niet helemaal. Mijn oma en mijn mama waren alletwee borduursters en ze waren er goed in. 

Deze heeft mijn oma gemaakt.

En dit werkje heeft mijn mama gemaakt in de tweede klas van de MMS, ze had er een 7 voor. Het is kreukelig omdat het vuil was en ik het gewassen heb en daarna in een lijstje gestopt.

Volgens de regels moest de achterzijde bijna net zo mooi zijn als de voorzijde. Als je losse letters probeert te borduren betekent dat dus iedere letter apart aan en afhechten. Wat een ramp! Het schoot voor geen meter op en echt leuk vond ik het ook niet. Tot ik afgelopen Fonkeldag (oktober) naast Ankie zat en haar bezig zag met stitcherie. Hee, dat schoot veel beter op en de kreet "aan de achterkant wonen geen mensen" was ook een bevrijding.

Vervolgens heb ik van pure opluchting een hele adventkalender gemaakt, met stitcherie, en ben ik nu eindelijk verder gegaan met wat een tafelkleed voor mijn mama moet worden.

Voor wie nu denkt dat dit een grove belediging is, dat valt wel mee. Mijn mama is geen liefhebber van huishouden en heeft al jaren een spreuk ophangen, die zegt "my house is clean enough to be healthy and dirty enough to be happy", dus deze mag daar van haar echt bij.

Ik ben nu bij de laatste twee lapjes aangekomen, deze zijn al af.

Vlot gevouwen en geplooid

Gisteravond heb ik bij Heleen, op mijn verzoek beneden, want de trap haal ik niet meer, het laatste blokje van de cursus gemaakt. Het zijn er nu 25 en ze moeten allemaal nog een rand, wit of kleur, dus dat hebben we ook goed doorgenomen. Ik ben opgelucht dat ik deze mijlpaal nog gehaald heb voor de kleine er is. 

Vandaag heb ik, gezeten op mijn bureaustoel met wielen, de lapjes geschikt op een fleece van de Ikea. Dat kleeft genoeg om niet te hoeven spelden en je kunt makkelijk kiezen waar je iets wil veranderen. Voor de randen wil ik graag de stoffen die ik al gebruikt heb laten terugkomen. Dat varieert van oude lakentjes en oude overhemden tot officieel voor deze quilt aangeschafte witte fat quarters van Gelrebloem van de beurs in Arnhem. Er zitten ook lapjes in van het quiltuitje van de Vlotte Naald van afgelopen voorjaar, de winkel in Deurne, waar ik de naam niet meer van weet.

Voor de achterkant heb ik net niet genoeg van 1 grote lap, dus ga ik er een paar combineren. Dan houdt ik zelfs nog wat stukjes over voor randen aan de voorkant. Dit is het voorlopig idee en dan voor de binding een streepjesstof.

In het midden houd ik dan een vierkant over, wit of een lapje met strepen, waar ik dan mooi het label van kan maken met alle gegevens. Ik heb expres niet dezelfde naden gepakt als aan de voorkant, zodat ik niet over extra dikke naden moet bij het doorpitten. Ik zit er sterk over te denken om dat met de walking foot machinaal te doen, maar dat is van later zorg. Ook deze quilt parkeer ik nu tot na de kraamtijd, als ik weer kan staan om te snijden en weer met de naaimachine kan werken.

De hartjes zitten erop!

Gisteravond heb ik het laatste hartje op het laatste vierkantje gezet. Voor nu verdwijnen ze in hun ziplockzakjes tot na de bevalling en kraamtijd.

Ik heb nog wel meer hand karweitjes liggen, onder andere de cornerstones en sashings van de quilt die ik op mijn eerste lessen heb gemaakt. De blokken zijn af, de lapjes voor de cornerstones geknipt en voor de sashings ook. Aangezien het een soort erekwestie is dat hij helemaal met de hand gemaakt wordt is het lang blijven liggen. Latere quilts heb ik snel even onder de machine doorgehaald, maar aangezien dat nu toch niet lukt, kom ik zo misschien weer wat verder met het edele handwerk.

Er zit zelfs een heel klein lampje in het blik, want ik zie het niet meer goed.

Eerst maar mijn moederplicht vervullen en een broek van mijn zoon voorzien van een lapje over een gerepareerd gat.